مدتی است که شاهد سکوت معنی دار و قابل تامل اکثر رسانه ها از روند التهابی حاکم بر بازار داخلی فولاد کشور و بر خلاف جریان بازارهای جهانی هستیم…

منشاء این علت را می‌بایست در یارکشی ها و جانبداری ها از غول های اقتصادی کشور و فقدان کرسی حمایتی از مصرف کننده نهایی در بین مسئولان اقتصادی کشور جستجو نمود …

زمانی بود که اگر افزایش قیمت نامتعارفی در یک گوشه از این کشور اتفاق می‌افتاد، متعاقب آن دهها مسئول صدای اعتراض خود را در رسانه‌ها منعکس می‌کردند که در نهایت به نوعی یا به آن رسیدگی میشد یا حداقل پیگری های مقدماتی صورت میگرفت …

مدتی است که تقریبا ۹۹ درصد صدای بلند رسانه های داخلی اختصاص پیدا کرده به تریبون غول‌های اقتصادی در حوزه های مختلف کشور از جمله فولاد؛ و رسانه‌های ملی به نوعی تبدیل شده است به حیات خلوت اینها …

 معمولا یا صدای اعتراض مسئولان اینها به گوش می‌رسد و یا در صورت رضایتمندی از اوضاع، تعریف و تمجید و تشویق یکدیگر… اما در این میان این روزها بازتاب صدای اعتراض مصرف کننده نهایی کم‌رنگ شده است …

نمونه عملی آن همین افزایش قیمت های افسار گسیخته بازار داخلی فولاد طی چند هفته گذشته است که گویا مطابق برنامه برخی مسئولین محترم پیش می‌رود چراکه طی این مدت به جز یک مورد گزارش انتقادی از بازار مافیای ورق که از صدا و سیما پخش شد؛ مورد دیگری نه شنیدیم و نه در جستجوهای خبری به آن برخورد کردیم،

هر چه هست خبرهای خوش از سودهای درخور توجه این غولهای اقتصادی است و آمار خیره کننده در حوزه های صادرات و گویی که افزایش حدودا ۲۰ تا بیش از ۴۰ درصدی قیمتهای داخلی فولاد، موضوعی پیش پا افتاده و بدیهی دیده میشود…